
好词典

源自古英语 'fang'(捕获、抓住),与古高地德语 'fang'(捕获)同源,后引申为用于咬住猎物的尖牙。
❶ 指某些动物(如蛇、狼、蝙蝠等)长而尖锐的牙齿,通常用于咬住猎物或注射毒液。
“The snake's fangs injected venom into its prey.”
(蛇的尖牙将毒液注入猎物体内。)
“The vampire bared his fangs before attacking.”
(吸血鬼在攻击前露出了尖牙。)
bare one's fangs — 露出尖牙,常用来形容动物准备攻击,或比喻某人显露出敌意。
“The dog bared its fangs when the stranger approached.”
(当陌生人靠近时,狗露出了尖牙。)